OFFICIALIS

OFFICIALIS
OFFICIALIS
Minister seu Apparitor Magistratuum; Paulus l. 5. sent. C. de Fisc. Advoc. Gloss. Graec. Lat. Ταξιωτὴς, Apparitor, Ossicialis. Spartian. in Caracalla, c. 6. Non ignorantibus Martiô Agrippâ, qui classi praeerat et praeterea plerisque Officialium impulsu Martialis. Appuleius Metam. Iubet Officialem suum pisces pedibus obterere, etc. Sicque sumitur vox haec tit C. defiliis Officialium: quô sensu Officium quoque reperitur apud Ulpianum l. 1. §. si quis ultro 19. ff. de quaest. Vide infra Officium. In posteriori Edicto Maximi de Christiunis, apud Eusebium, Officiales dicuntur, qui eidem in priori
Beneficiarii sunt appellati: Ἐχταύτης τῆς προφάσεως ἐξ ἧς κεκελευσμένον ἦν ὑπὸ τῶ θειοτάτων Διοκλητιανοῦ καὶ Μαξιμιανοῦ τῶ γονέων τῶ ἡμετέρων τὰς συνόδους τῶ Χριςτανιῶν ἐξῃῆςθαι, πολλοὺς σεισμοὺς καὶ ἀποςτερήσεις ὑπὸ τῶ ὀφφικιαλίων γεγενῆςθαι. Fuêre autem Beneficiarii in officio Rationalis, quibus exhibitio cursus publici et primipili necessitas iniungebatur, uti patet ex Cod. Theodos. de cohort. princip, cornic. et primip. Beneficiarti vel Ossiciales Rationalis etc. Sed et in aliorum Praesidum Praefectorumque officiis apparebant. Ex diverlis autem Officiis mittebantur, qui cursum publicum exhiberent, vectigalia exigerent et pastum primipili curarent, ut Stationarii, Curiosi, Beneficiarii, Primipilarii, Principes, Cornicularii, alii. Eorundem porro operâ et ministeriô Magistratus usos fuisse in reis conquirendis et exhibendis, ex praefatis edictis liquet. Vide supra in voce Beneficiarii. In gloss. in Clement. 2. de rescript. Officialis, foraneus est, qui in certa diceceseos parte vices Episcopi gerit. Sed Officialem a Vicario separat Albericus c. cum nullus de tempor. ord. in 6. Zasius Officialium genera haec notat, in l. principaliter, si cert. pet. cum ait: Sunt enim Rectores provinciarum, sunt Praesides, sunt Gubernatores, Prodomini, sive, ut vulgo vocantur, Vicedomini, Administratores sine iurisdictione et cum iurisdictione; Sunt et Aulici, quos Palatinos nominant. Sunt et multa alia genera etc. Apud Gallos proprie Officiales appellantur Iuices Episcopales seu Episcoporum, in quos acrius invehitur Petrus Blesensis Ep. 25. Etiam Officiales, Clericos dici ac sacerdotes, qui Ecclesiae deserviunt: Unde Officiare, Ecclesiae deservire, in ea officium Ecclesiasticum peragere, et officiari festos dies dici, cum in iis proprium diei et festi officium Ecclesiasticum peragitur, ait Car. du Fresene ubi supra.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • Officiālis — Officiālis, 1) in Rom zur Kaiserzeit ein den Beamteten beigegebener Unterbeamtete od. Diener; 2) Gehülfe der alten deutschen Grafen bei ihren Amtsverrichtungen; 3) Beamter überhaupt; 4) seit dem 13. Jahrh. der Vicarius eines Bischofs in… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • officialis — of·fi·ci·a·lis …   English syllables

  • officialis — …   Useful english dictionary

  • officiel — officiel, ielle [ ɔfisjɛl ] adj. et n. • 1778; angl. official; bas lat. officialis, de officium → office 1 ♦ Qui émane d une autorité reconnue, constituée (gouvernement, administration). Actes, documents officiels. Textes officiels (lois, décrets …   Encyclopédie Universelle

  • Official — For other uses, see Official (disambiguation). An official is someone who holds an office (function or mandate, regardless whether it carries an actual working space with it) in an organization or government and participates in the exercise of… …   Wikipedia

  • ОФИЦИАЛЬНЫЙ — (от лат. officium должность). Исходящий непосредственно от правительства, или какого либо присутственного места. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ОФИЦИАЛЬНЫЙ [лат. officialis должностной] 1)… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Offizial — Of|fi|zi|al 〈m. 1; kath. Kirche〉 bischöfl. Vertreter bei der Ausübung der kirchl. Gerichtsbarkeit [zu lat. officialis „zum Dienst gehörig; Beamter“] * * * Of|fi|zi|al, der; s, e, auch: en, en [spätlat. officialis = Amtsdiener, zu: officialis =… …   Universal-Lexikon

  • ОФИЦИАЛ — (лат. officialis должностной). 1) викарий при епископе для рассмотрения светских судебных дел, напр. бракоразводных. 2) чиновник при кавалерской думе. 3) в римской империи, чиновник при высшем магистрате. 4) в средине века, помощник графа.… …   Словарь иностранных слов русского языка

  • officielle — ● officiel, officielle adjectif (anglais official, du bas latin officialis) Qui émane du gouvernement, de l Administration, des autorités compétentes. Dont le caractère authentique est publiquement reconnu par une autorité, par opposition à… …   Encyclopédie Universelle

  • oficial — OFICIÁL, Ă, oficiali, e, adj. 1. Care emană de la o autoritate, de la un guvern, de la un stat; care este declarat, stabilit prin lege; care reprezintă o autoritate, un guvern, un stat. Buletinul oficial = periodic în care se publică legile,… …   Dicționar Român

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”